నలుగు గోడల మధ్య ఒంటరైయినే ఈ జివీతం కనిట్టి బోట్ల తో పొంగెనే ఈ హృదయం ఎందాక సాగునో ఈ పైయనం క్రుశిచిపోతున ఈ హృదయానికి , ఎపుడు దొరుకునో మోక్షం
moksham dorukutundi rajesh. ela unnaru. nice poem. enta anta bhaddhaa? emiti mee gadha? kaburlloki ravatam leedu. hope everything is fine.
ఆ నాలుగు గోడలు దాటి బయటకు అడుగు వేయగాలిగినాడు.. నీ ఒంటరి తనం కనుమరుగు అవుతుంది... ఈ మీ పొంగే కన్నీరు... హృదయాన్ని పవిత్రం చేసి క్రొత్తగా జీవితాన్ని ఆస్వాదించడం నేరుప్తుంది ఆగక సాగే ఈ పయనమే.. మీ గమ్యానికి మిమ్మల్ని దగ్గరకు చేర్చుతుంది... దైర్యం గా సాగితే విజయం మీదే అవుతుంది...
